Bu sabah kimbilir kaçıncı kez Körfez Sulakalanı için Kocaeli'ye doğru yol alırken düşünceler içindeydim. 2009 yılından bu yana her kez dile getirdiğim çit konusu bir türlü dikkate alınmıyordu. Hayır olmaz demiyorlardı ama 12 yıldır çit olmadığından insan baskısı nedeniyle , bir takım faaliyetlerle kıyı kuşlarına rahat yoktu. Alan için yaptığımız bir proje olumlu karşılanmış fakat uygulamaya ne belediye ne de il md. yanaşmamıştı. 2009 yılında haydi 2010 yılında bu proje uygulansa ,şu an tüm göçteki kıyı kuşları , su kuşlarının sağlam bir istasyonu olacaktı . Üreyen türler rahat edeceklerdi. 2010 dan bugüne alan kendini daha da toplayarak sağlam bir barınak haline gelecekti. Yapılmadığı gibi dikkat çektiğimiz bütün konular boşlukta kalmıştı. Kuşlar adına üzülüyordum. Sinek oluyor diye saz kesilmesine anlam veremiyordum . Finlandiya da insanların güzelim evleri bulut gibi sineklerin içindeydi. Körfezin sadece bu kesiminden midye çıkarmak yasak iken neden durduramıyorlardı. Boşa gecen 11 yıl ...Kuşlar , tüm olumsuzluklara rağmen alanı korumaya devam ediyorlardı. KOSK sayımlarında veya Kıyı kuşu sayımlarında güzel sonuçlar alıyorduk. Fakat çok daha iyi olabilirdi. Hem de çok az bir gayretle.

Toplantıya her ihtimale karşı bir sunum hazırlayarak gidiyordum. İl Müdürlüğü hazırladığı yukardan çekilmiş fotoğraflarla alanı anlatacağını söylemişti. Ben de katkıda bulunurum diye düşünmüştüm. Sıra geldiğinde internet bağlantısı Valılıkte kesildi ve gelmedi. O zaman ben sunum yapmak istediğimi söyledim ve yine en baştan Sulak Alanda kıyıda denizin derinliğin 0-6m. olmasının

hangi kuşlara ev sahipliği yaptığını , beslenmelerini sağladığını yıllar öncesinden başlayarak birebir alan üzerinden anlattım. Alanın kuzeyine sazların sökülüp bir tür bambu ekildiğini söyledim. Daha önce on kez söylediğim gibi. Bir kez daha.

Sunumdan sonra midyecileri durduramıyoruz vb. gibi sözlerle yanıma geldiler. Yardım istiyorlardı. Kimisi de teşekkür ederek çok faydalı bulduklarını söylüyorlardı. Bu sene çit için bütçede yer olmadığını söylediler. Oysa yıllardır her yeni gelen İl müdürü dahil , Belediye Başkanları dahil her zaman yazıp söylediğim bir konuydu.

Dönerken aklıma Marquez'in Kırmızı Pazartesi kitabı geliyordu. Herkes kahramanın öleceğini biliyordu ama bir tek kendisi bilmiyordu.

Oysa dünya üzerindeki bu küçük istasyonlar kimbilir kaç kuşun yaşamını sürdürmesini sağlıyordu.