1994 yılında katıldığım Doğa yürüyüş turlarında gördüğüm güzellikleri ne ben ne de diğer katılanlar ; etkileniyor fakat ne olduğu konusunda bir fikir bile yürütemiyorduk. Fotoğrafevi ile yaptığım bir gezide , Taraklı’ dan Sarot Köyüyaylasınaçıkmıştık. Rehberimiz Timur Danış ve Barbara. Yoldan ayrılıp, tam olarak orman diyemeyeceğim yoğun ağaç topluluğunun , arasından yürüyorduk. Ağaçlar yapraklarını dökmüşler , yerler pembe , inanılmaz soluk pembe.. Yaprakları elime alıp bakıyorum fakat hiç bir fikrim yok , kimsenin de yok. Kimsin sen deyip gövdelerine bakıyorum fakat kafamda koca bir boşluk.. Neye benzeteceğimi de bilmiyorum ki!Birkaç bildiğim meyve ağacının dışında ,kitaplardan bildiğim isimler var ,örneğin Kayın,Gürgengibi ..

Ağaçların isimlerini biliyorum , örneğin Meşe ! Fakat gözümde canlanan bir yaprak detayı bile yok.. Gezi sırasında yorulup yürümekten vazgeçen , kırmızılar giymiş bu genç kızla birlikte yaprakların üzerine yayıldık. Bu uçuk pembe , yumuşacık halıda dakikalarca grubun dönmesini bekleyerek oturduk. İşte orada kendimle hesaplaştım ve bu güzelliği tanıyamadığım için kendime o kadar kızdım ki ! Hemen o an bir hedef belirledim: Doğa Okuryazarı olacak kadar Doğanın Dilini öğrenmeyi..

Tüm bilimlerin ,tartışmasız bir görsellik ile birleşerek aktığı doğaya olan tutkum ; bu sevgide dürüst olmak adına , iyi bir Doğa Okuryazarı olmayı hedeflememi sağladı. İnsan sevdiği ile konuşmak onu dinlemek ona anlatmak istiyor .. Adlarını bilmeden ;”Ben seni tanıyorum ! Sen bir Karaağaçsın , hatta Dağ Karaağacısın!” diyemedikten , onun nerelerde , nasıl yaşadığını bilemedikten sonra, bu sevgimin gerçek olmayacağına inanıyorum. Doğa sadece insanın içini açan manzaralardan , içinde yaşanan seyir güzelliklerinden ibaret olamadı benim için..

Önce ağaçlara yönelen Okuryazarlık çabam , ağaçlarla başarılı yaşamlar sergileyen çalılara kaydı. Derken onlara ve çalılara Kuşlar kondu .. Tabi çiçeklere de Kelebekler kondu . Zarif , nahif ve sessizce.. Doğa aleminin göz kamaştırıcı ve akıllara durgunluk veren zenginliğine gözlerimi çevirdiğimde ise kendimi dünyadaki en zor alfabenin ta içinde buldum. Ancak ömrümle benim için kapanacak olduğunu bildiğim bir Okul’un her zaman öğrencisiydim bundan böyle...