Sulak Alan kararını aldığımdaki sevincimi anlatmak kolay değil. Üniversiteyi bitiren çoçuğunuz için mezuniyetinde sevinirsiniz ve o an nerede iş bulacağı bulup bulamayacağı gibi soruları o gün , o an geriye atıp düşünmek istemezsiniz ya , işte tam bu ruh hali içindeydim. O gün hiçbir şey keyfimi kaçıramazdı .Kaçırmadı da . Arkamı yaslanıp kuşları düşündüm .Yaşam alanlarını kurtarmışlardı . Az mı gayret etmişlerdi ! Onları düşündükçe seviniyordum . Aslında onlara müjde vermek ,bu anı onlarla paylaşmak isterdim ! İyi ki vicdanımın sesini dinlemişim. 1800 000 m2 dolgu geri çekilmişti . Geriye alanı bir rehabilitasyon projesi ile hem korumak hem de halka sunmak kalmıştı . Artık güçlüydük kuşlar ve ben ! Ama bu gücü koruyabilecekmiydik. Bizi neler bekliyordu . Korktuklarıma uğrayacakmıydım yoksa kolaylıklar beni mi bulacaktı . Ne iyi ki bu karar alınmadan önce Belediye de Başkana bir sunum yapmıştım . Ona kuşları , Körfezin kuşlarını anlatmış ,fotoğraflarını göstermiştim . Basın yoluyla ayrıca haberleri olmuştu . Bundan sonra alanda gözlem yapabilmek ,sorunları anlatabilmek ,dolgunun yapılmamasıyla neler kazanılacağını tekrar tekrar anlatmam gerekiyordu .

Neyse bugün arkama yaslanma ve sonra da kalkıp bu kararı alanda kuşlarla paylaşma günüydü..