Columbia Buz tarlaları ,Columbia Dağının olduğu yerde Canada B.C. ile Alberta sınırında . Bir parçası olan Athabasca Glacier en büyük buzullardan. 6 km. ye varan uzunluğu; 90 - 300m. arası kalınlığı var. 1844 yılından bugüne uzunluğu 2km. boyunca ; derinliği 200m. erimiş. Son yıllarda bir yılda 10m. erimekte. Burayı görmek ve ve bir buzulda yürümek yine hayallerimden biriydi. Bu gezide bu fırsatı yakaladım. Betty ile Glen de ilk kez bizimle gezdiler. Bir yanıyla da İklim değişikliği ,giderek ısınan Dünyamız konusunda ilk gözle görülür bir deneyimim oldu ..

Glacier 'e Dünyada 9 adet olduğunu öğrendiğim (yanılabilirim) özel buz otobüslerine binerek gidecektik. İsteyen rehber eşliğinde buzulda daha uzun yürüyüşler yapıyordu. Ayrıca uzun toprak bir yol kenarına üzerine yılları yazdıkları taşlar vardı. Taşlar yıllara göre buzulun ne kadar eridiğini gösteriyordu. Buzula girdiğimizde Güneyimizde ,yüksekliği 3000m.nin üzerinde olan Athabasca dağı bulunuyordu.

Şiddetli bir rüzgar var . Buzul o nedenle ve buz gibi esiyor . Nedense ilk saniyelerden sonra aldırmıyoruz . Brewster 'e binişim de hayaldi bence . Internette izledikten sonra içinde olmak ve Dünyanın en büyük buzullarından bir parçanın üzerinde seyehat etmekbenim için ve de herkes için harikaydı . Japon sürücü bir yandan da buzul hakkında bilgi veriyordu . Ben ingilizcesini çok rahat anlayabiliyordum . Sonradan Glen hiçbirşey anlamadığını söyleyecekti .

Buradan sonra epey uzun bir yolumuz var . Akşama Calgary de yine Şazinin bir arkadaşı ile yemek yiyeceğiz. Ben bir bavul alacağım .. Yemekten sonra Edmonton'a gidiyoruz. Glen'in göl evinde kalıp sabah uçağımıza yetişeceğiz. Sabah Betty ile Glen bizi Edmonton Havaalanına bırakıyorlar . Edmonton'dan Toronto'ya gideceğiz ve orada uçak değiştireceğiz . Bir bütün gün Toronto'dayız . O nedenle bir Birdingpall gözlemci bulmuştum . Telefon ederek Havaalanından ayrılamayacağımı söyledim . Bavulları emanete verip , dolaştık . JFK den sonra Kuzey Amerika kıtasının en büyük ve işlek Havaalanı . Sıkıntı yok zaman çabuk geçiyor zaten .

Uzun bir yolumuz vardı . Evi de özlemiştik . Istanbul'a merhaba deme zamanı gelmişti . Eylül'ü özlemiştim . Bu dönüşümüz unutulmaz oldu . meğer bizi harika sürprizler bekliyormuş da haberimiz olmamış !Şazi ve benim elimize bırakılan birer fotoğraf ile Elif ile Şirin 'in ailemize katılacağını öğrenmiş olduk .