Doğa Koruma her koşulda zor bir çabadır . Başarılı olanında burukluk da hisedebilirsiniz . Çünkü hedef çıtanız amaçladığınız değil kendi kararında bir yere gelir oturur . Bu oturduğu nokta gerçekleşme yüzdesidir ki bunun altına düşmemek gerekir . Gerçekçi olmak gerekirse bütün doğa korumalarda başarı zordur . Mutlaka verilmesi gereken ödünler içi boşaltılmış konular vardır . Yüzde yüz başarı gerçekçi olamaz . Yüzde elli bile bazen doğanın canlanmasına yardımcı olabilir .İşin nasıl bir boyuta giderken ne kadar geri kazanıldığına bakmak gerekir . Bitkileri korumak , habitatları korumak için en uygun çözüm o alanları satın almaktan geçer . HES gibi projelerin kuyruk suyunda kalan nadiratlar için belli havzalar boyunca havza bazında koruma çalışmaları yapmak gerekir . Bu çalışmaları mühendislerle yapmak gerekir . Bu projeleri mühendis yapar mühendis değiştirebilir . O nedenle Mühendisler doğa koruma adına yönlendirildiğinde daha verimli çalışabilir . Bu satırları okuyan kimi sevgili Doğasever arkadaşlarımın güldüğünü biliyorum. Canınız sağolsun ,sizleri seviyorum . Doğayı korumak her meslekte ön sırada yerini aldığında ,yaş iken eğilmemiş ağaç da doğayı korur .. Yaşadıklarıma göre yazıyorum , denenmiş işleri yazıyorum .

İnsanların doğanın içine en rahat olanaklarla nereye kadar sokulması gerektiğine karar verilmesi gerekir . Yaylaları birleştirmek gibi ölümcül projelerin tam karşılarında olmak gerekir . Kıyılarımızdaki zenginliklerin betona ve özelleştirmeye teslimini engellememiz gerekir . İnsanla doğa arasında ki "doğa sensin"e alışmak gerekir. Dünyada doğa koruma ülkeden ülkeye alınan tedbirler yönünden değişiyor . Bizde olması gereken belki kesinlikle çitlerle alanı çevirmek. Öyle ki bu gibi alanlarda insanlar bir taşı veya toprağı oynatamasın yerinden. Kesintisiz Habitat koridorları bu alanları desteklemeli . Doğada yürüyüş patikaları oluşturmak yerine toprağı örselemeyecek karıncaya börtü böceğe rahatça geçiş verecek yapılarla tur güzergahları oluşturmak gerekir .Çöp konusuna girmek bile istemiyorum. Bu yazdıklarım zor fakat yapılmayacak işler değil.

Vicdanımın sesini dinleyerek bir alanı korumaya çalıştım. Gerçekte bu bir tam anlamıyla Kıyı Korumasıydı .Yaklaşık 2 milyon m2 kıyı ve deniz dolgusundan vazgeçilerek alan son kalan sazlıkları ve kıyısı ilekuşlara kaldı . Fotoğrafta gördüğünüz çamur düzlükleri , çakıl adaları kuşlara kaldı . Evet küçük ancak sulak alan tanımında en küçük alan 8 ha. kabul edildiğinde çok büyük.Bu alanın uzun yıllar korunacağına da inancım tam . Ancak benim dışımda yetkili isimlerden biri değişirse akibeti ne olur bilemem . Aslında kişilere bağlı olmayan bir koruma statüsü var çok şükür bugün .. Bu statü bir gün değiştirilir mi ? Düşünmek istemiyorum . Bu vicdan akışı öykümü , İzmit Sulak Alanı öyküsünü anlattım . Bu örneğe bakarsanız bir alanı DOĞA için korumak istediğinizde mutlaka başarıya ulaşabilirsiniz. Bu sevdada samimi olmanız koşuluyla ..İnsanların doğayla nasıl birlikte olduklarını , paylaştıkları alanları nasıl korudukları , doğa turizmine nasıl baktıkları ; gittiğim ülkelerde gördüğüm ve izlediğim kadarıyla Dünya Örnekleri bölümüneyansıtmaya gayret edeceğim . Mor yayla Yedi göllere beton merdiven yapan veya yaptıran zihniyeti kurcalamak ve yurdum güzel örneklerinin artması en büyük dileğim .